20 มีนาคม 2555 ได้รับแจ้งจากเกษตรกรและทางอำเภอเชียงดาว ว่าสุกรถูกกัดตายจำนวนมากโดยไม่ทราบสาเหตุ จึงได้ไปตรวจสอบยังเป้าหมาย ข้อมูลมีว่าเป็นสุกรของคุณลำจวน ปัญญารัตน์ ม.3 บ้านทุ่งข้าวพวง ต.ทุ่งข้าวพวง เลี้ยงสุกรคละรุ่นจำนวน 132 ตัว แยกเป็นคอกๆละ 12 - 20 ตัว สภาพฟาร์มอยู่บนเชิงเขาห่างจากตัวหมู่บ้านประมาณ 400 เมตร สุกรที่เสียหายและตายคือสุกรที่มีขนาดน้ำหนักปรระมาณ 15 - 20 กิโลกรัม จำนวน 2 คอกๆละ 12 ตัว รวม 24 ตัว(ตายทั้งหมด) สภาพมีรอยขีดข่วนตามร่างกายและมีรอยถูกกัดเป็นแห่งๆ ซากสัตว์อยู่ครบจำนวนไม่สูญหายออกไปจากคอก เดิมเกษตรกรพบสุกรทั้งหมดตายจำนวน 21 ตัว อีก 3 ตัวได้เย็บแผลและรักษาพยาบาลแต่ก็ไม่รอดชีวิต พบรอยเท้าที่ปรากฎเกือบค่อนข้างชัดเจนบนขอบผนังคอก และมีรูโหว่ขนาด 1 ฟุต ที่รั้วไม้ไผ่อยู่จุดหนึ่งโดยมีเศษรั้วไม้ไผ่หักมีทิศทางออกไปจากนอกรั้วฟาร์ม แรกคิดเข้าใจว่าน่าจะเป็นสุนัข แต่ได้เข้าสอบถามผู้มีประสบการณ์ในสวนสัตว์เชียงใหม่ ก็ได้ให้ข้อมูลที่เป็นความรู้อย่างมาก เช่น สุนัขจะใช้วิธีกัดงับเหยื่อมากกว่า ไม่เท้าใช้ทำลายเหยื่อและหากมีรอยเล็บก็ไม่น่าจะมีขนาดลึกอย่างที่ปรากฎ ทั้งอาจเป็นสัตว์ป่าประเภทเสือที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก เนื่องจากมีร่องรอยเล็บที่สุกรรุ่นที่มีน้ำหนักมากเพียงเล็กน้อยเท่านั้น( 1 ลอยเล็บ) โดยสัตว์ที่เข้ามาทำร้ายมุ่งหมายไปที่สุกรที่มีขนาดเล็กที่สุดของฟาร์ม พร้อมให้เหตุผลว่าโดยธรรมชาติแล้วลักษณะภูมิประเทศรอบๆฟาร์ม ไม่น่าจะมีสัตว์ป่าประเภทเสือ แต่อาจจะมีการหลุดรอดออกมาจากผู้เลี้ยงในละแวกนั้นก็ได้ เหตุการณืนี้ต่อเนื่องสัตว์ปีกถูกทำร้ายซึ่งเป็นข่าวประโคมดังที่ อ.แม่แตง ทำให้ชาวบ้านเชื่อมโยงเหตุการณ์ไปต่างๆนาๆ ก็ยังเรื่องที่ต้องเฝ้าติดตามปริศนานี้กันต่อไป (โดยได้นำภาพรอยเท้าสุนัขและสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่มาให้เปรียบเทียบพิจารณา..google) เผื่อพบผู้ที่สามารถวิเคราะห์เฉลยเรื่องนี้ได้อย่างใกล้เคียงความจริง
